Actief grondwaterbeheer onvermijdelijk, maar wie voert de regie?

In grote delen van Nederland ontstaat in droge perioden een gebrek aan zoet water. Op de hoge zandgronden resulteert dit in sterk dalende (grond)waterstanden, minder stroming van grondwater naar beken en schade, vooral aan landbouw en (kwelafhankelijke) natuur. Die schade kan met goed grondwaterbeheer worden beperkt. In Laag-Nederland neemt de druk op het oppervlaktewater sterk toe, en lopen we tegen de grenzen van het hoofdwatersysteem aan. Hier kan gebruik van de ondergrond verlichting brengen.

Aanvoerput van een Klimaat Adaptief Drainage (KAD) systeem in Stegeren, een van de proeftuinen in onderzoeksprogramma Lumbricus. Vanuit de sloot wordt water de drains ingepompt en met een regelput (niet op de foto) wordt de grondwaterstand in het perceel op optimaal niveau gehouden. Maatregelen als KAD en slimme stuwen kunnen ook op gebiedsniveau worden ingezet om aanvulling van grondwater te bevorderen en de grondwaterstanden na droge jaren weer sneller omhoog te brengen. (Foto: Bas Worm, Waterschap Vechtstromen. www.programmalumbricus.nl)

Actieve inzet van de ondergrond voor de zoetwatervoorziening in Laag-Nederland, met name voor gebruikers van hoogwaardig zoetwater, vermindert de druk op het hoofdwatersysteem en is ruimtelijk relatief eenvoudig in te passen. Zo kunnen we noodzakelijke ruimte creëren voor andere gebruikers.

Nieuwe concepten als strategische brakwaterwinning, een waterbank als organisatiemodel voor grondwaterbeheer, en afkoppeling en infiltratie in stedelijk gebied worden momenteel in het programma COASTAR verder ontwikkeld en getoetst op technische haalbaarheid, maatschappelijke kosten en baten. Net als op de zandgronden zijn de organisatie- en (wettelijke) beheersvraag van belang.

Meer lezen: h2owaternetwerk.nl/h2o-podium/opinie/actief-grondwaterbeheer-onvermijdelijk-maar-wie-voert-de-regie